Que difícil explicar.

Que difícil explicar
Lo que pasa por mi mente,
que difícil expresar
lo que callo y se me enciende.

Son los sentimientos que,
en silencio no me mienten,
siendo ciegos ellos que
se conjugan fuertemente.

No es momento de buscar
sentido a lo que siento,
porque toca respirar
profundo en este momento.

Los demonios venceré
porque fui uno de ellos,
aunque siempre quedaran
en las sombras de mis sueños.

Me gustaría poder expresar
todo lo que por ti yo siento,
pero mi mente es huracán,
y las ideas las arrastra el viento.

Que difícil explicar quién soy,
es por eso que merezco estar donde estoy.

11 comentaris:

poesia, música, narrativa erótica... veig que cada vegada augmenta el regidtre de formes de drenar el que t'està succeint. com segurixis així acabaras fet un davinci de la nova era.

 

jajaja, no crec pas que arribi a rés, però amb la sensibiltat a flor de pell es més fàcil escriure.
Els registres no depenen de mi, sino del que em passa pel cap i crec que a tothom, en un moment o altre li pot succeir.
una abraçada!

 

todo bien Antoni, hasta las dos últimas lineas,si te crees que lo mereces te quedarás por ahí, y no, de eso nada,no te limites tu mismo,mis demonios siempre luchan por joder y los mando a la mierda, nadie "merece" estar en una posición , uno se coloca en ella mentalmente y da excusas para quedarse, así que te exorciso a que no creas que te mereces estar en mala posición....
alacazunnnn

Un abrazo y arriba ese animo y a por todas....

 

ens mereixem estar on estem si on estem estem bé. Si no, s'ha de canviar de lloc. b7s!

 

alexis, te aseguro que donde estoy ya no és mala posición, pero como sé que hay mejores voy a por ellas.

nimue, cada un es mereix estar on està, la posició sigui bona o dolenta, per merits propis. Això no vol dir que ens tinguem que quedar.
b7s per tu!

 

crec que per això serveix la poesai, per a explicar allò que no saps com fer-ho.
gràcies camarada per participar sempre en el nostre bloc. Prometo seguir més el teu.

 

Ahora falta decir....dónde estás.
Tu corazón ya tiene nido.

En qué idioma hablás...catalán???
Yo quiero un poquitín de esta lengua deliciosa un día de estos.

Besos!

 

Eiii molt macu el texte, m'ha agradat moltissim!!!!!!

Petonets guapu!!!!!

 

EH antoni ja veuras com seras capaç, de fer sortir els teus sentiments,
Anonimo

 

joan, sempre es un plaer visitar el vostre bloc i com no rebre les vostres visites. Poesia, de vegades tot un misteri.

ferípula que bueno que viniste!
Si mi idioma habitual es el catalán aunque soy bilingue. Por supuesto para ti también hay de esta lengua deliciosa y los días que quieras.

jo mateixa, gràcies i m'alegro. Petons per tu guapissima!

anònim, benvingut o benvinguda, en tot cas gràcies per la visita i si, també crec que a la fi aprendré a expresar-ho tot.

 

paciència amb tu mateix noiet!

molt xulo el poema! molt sa!

 

Publica un comentari a l'entrada